۳-۷-۳٫ دینامومتر فرافن ساخت ایران
۳-۷-۴٫ کالیپر Yagamiساخت کشور ژاپن برای اندازه ­گیری چربی زیر پوستی مناطق سه گانه بدن

۳-۷-۵٫ میله المپیک و وزنه­های مختلف
۳-۸٫ روش اندازه ­گیری متغیّرها
۳-۸-۱٫ اندازه ­گیری قد
آزمودنی­ها بدون کفش به علت معلولیت در حالت خوابیده، بر روی زمین درازکش قرار ­گرفتند. سپس با یک متر نواری قد آزمودنی­ها توسط آزمون­گر از بالاترین نقطه سر تا پاشنـه آنها بر حسب سانتی­متر اندازه ­گیری شد (۱۴۶).
شکل ۳-۷ اندازه گیری قد خوابیده
۳-۸-۲٫ اندازه ­گیری وزن
ارزیابی قدّ آزمودنی­ها، به علت معلولیت آنها به صورت نشسته، بدین صورت انجام گرفت که در زمان اندازه ­گیری، ترازو روی سطح صاف تنظیم می­شد و آزمودنی­ها بدون کفش و با حداقل لباس روی ترازو قرار می­گرفتند و وزن آن­ها برحسب کیلوگرم با دقت ۱/۰ کیلوگرم اندازه ­گیری شد( ۱۴۶).
شکل ۳-۸ اندازه ­گیری وزن
۳-۸-۳٫ امتیاز معلولیت
با توجه به پرونده ­های اطلاعاتی آنها که در باشگاه بر اساس کلاس بندی پزشکی ثبت شده بود امتیاز معلولیت افراد ثبت گردید.
۳-۸-۴٫ محاسبه شاخص توده­ی­بدنی
برای تعیین شاخص توده­ی بدن، مقادیر وزن و قدّ آزمونی­ها در فرمول زیر قرار داده شد و شاخص توده­ی بدن بر حسب کیلو­گرم بر متر مربع محاسبه شد( ۱۱۴).
مجذور قد (متر مربع) ÷ وزن (کیلو­گرم) = شاخص توده­بدن
۳-۸-۵٫ اندازه ­گیری توده­ی بدون چربی
توده­ی بدون چربی به کمک معادله زیر برآورد شد(۵ ):
وزن کل بدن × درصد چربی= وزن چربی
وزن بدن در حال حاضر- وزن چربی= وزن بدون چربی
۳-۸-۵-۱٫ اندازه ­گیری درصد چربی بدن
تعیین درصد چربی بدن آزمودنی­ها به کمک فرمول سه نقطه­ای دانشکده پزشکی ورزشی آمریکا^[۵۷] به شکل زیرمحاسبه شد(۶۱):
۰۳۶۵۳/۴- [(سن)×۰۳۶۶۱/۰]+²(مجموع سه قسمت )× ۰۰۱۱۲/۰- (مجموع سه ­قسمت ) × (۴۱۵۶۳/۰)= درصد چربی بدن
شکل ۳-۹ کالیپر
لازم به ذکر است که تمام اندازه ­گیری­ها در سه نوبت به صورت چرخشی در هر ناحیه از سمت راست بدن انجام گرفت، با توجه به نزدیک­ترین رقم تا حد ۱/۰ تا ۵/۰ میلی­متر ثبت شد و متوسط ۳ اندازه ­گیری به عنوان اندازۀ نهایی ثبت شد. ۲تا۴ ثانیه پس از رهایی دستگیره کالیپر، اندازۀ ضخامت چربی خوانده شد. به منظور پایایی و روایی خوب، سنجش­ها در یک زمان از روز و ترجیحاً صبح انجام شد(۸۱).به منظور این­که ضخامت چین ­پوستی تحت تأثیر تغییرات مایع بین­بافتی قرار نگیرد از آزمودنی­ها خواسته شد که در روز قبل از اندازه­گیـری از شرکت در فعالیت­های جسـمانی که منجر به کم آبی می­ شود، پرهیز کنـند(۸۲).روش اندازه ­گیری ضخامت چین­پوستی هر ناحیه از بدن بر اساس روش اندازه ­گیری که ویژۀ معادلات جکسون و پولاک^[۵۸] بود(۸۱) به صورت زیر در سمت راست بدن صورت گرفت:
۳-۸-۵-۲٫ اندازه ­گیری ضخامت چین­پوستی شکمی
ضخامت لایه چربی زیر­پوستی در این ناحیه در حالت ایستاده، و بدون هیچ انقباضی در عضلات شکمی اندازه ­گیری شد. در این حالت۳ سانتی­متر جانبی ناف علامت­­گذاری شده و ضخامت چین­پوستی در این ناحیه به صورت عمودی اندازه ­گیری شد(۸۱ ).
۳-۸-۵-۳٫ اندازه ­گیری ضخامت چین­پوستی فوق­خاصره
این چین پوستی به شکل لا­یه­ای مورّب در بالای تاج خاصره در حالتی که فرد ایستاده بود، اندازه ­گیری شد(۸۱ ).
۳-۸-۵-۴٫ اندازه ­گیری ضخامت چین­پوستی پشت­بازو
در حالی که زاویه آرنج ۹۰ درجه بود فاصله بین برجستگی کناری زائده آخرومی و لبه­ی تحتانی زائده­ی آرنجی در لبه­ی کناری، اندازه ­گیری شد و بعد از مشخص کردن وسط استخوان بازو در سطح خلفی، در حالی که دست، شل و کاملا صاف و کشیده بود، ضخامت چین­پوستی به شکل عمودی اندازه ­گیری شد( ۸۱).
۳-۸-۵-۵٫ اندازه ­گیری ضخامت چین­پوستی جلو­بازو
در حالتی که فرد ایستاده بود و دست شل و کاملا صاف بود، هم­سطح با علامت سه­سر در سطح قدامی در ناحیه بازو، چین­پوستی اندازه ­گیری شد(۸۱ ).
۳-۸-۶٫ اندازه ­گیری دور اندام­
برای بررسی توزیع چربی بدن محیط ناحیه شکم به صورت چرخشی هر ناحیه ۳ مرتبه با بهره گرفتن از متر نواری غیر الاستیک با دقت ۱/۰ سانتی متر اندازه ­گیری شد (۸۱ ).
۳-۸-۷٫ اندازه ­گیری حجم عضلانی بازو
حجم عضلانی استفاده با از روش آنترپومتری برای عضلات ناحیه­ی بازو، بر طبق روش توضیح داده شده توسط فریسنچو^[۵۹] (۷۳ ) محاسبه شد.
معادلات استفاده شده برای تخمین اندازه عضلات بازو(۷۳ ):
[ضخامت چین پوستی سه سر بازو (mm) ]- [π ÷ محیط بازو (mm)] : قطر عضله بازو ( mm)
[ضخامت چین پوستی سه سر بازو (mm) ×π ]- [ محیط بازو (mm) ] : محیط عضله بازو (mm )
[ ²(قطربازو) ] × [ ۴÷π ] : سطح عضلا نی بازو (mm² )
۳-۸-۷-۱٫ اندازه ­گیری محیط بازو
برای اندازه محیط بازو نقطه میانی بازوی آزمودنی در حالت ایستاده و با دستهای آویخته شده از دو طرف تنه، در حالی که کف دست به طرف ران قرار گرفته بود، استفاده شد. برای تعیین نقطه میانی بازو، فاصله بین زائده­ی آخرومی و لبه خلفی زائده­ی آرنجی در ناحیه جانبی بازو، در حالی که متر بافت­های نرم اطراف بازو را خیلی فشرده نمی­کرد، استفاده شد (۱۰).
۳-۸-۹٫ اجرای آزمون دراز و نشست
از آزمون دراز و نشست برای تعیین استقامت عضلانی استفاده شد. قبل از مبادرت به انجام این آزمون و برای برگشت ضربان به حالت اول نیز آزمودنی ها ۳ دقیقه استراحت کامل داشتند. برای اجرای این آزمون، آزمودنی به پشت می­خوابید، طوری که زانوها خمیده باشند و کف پاها با تشک تماس داشته باشند. محل قرار گرفتن دست­ها روی شانه­ها و به صورت ضربدری بود. با شنیدن فرمان شروع، شخص، بالاتنه را تا حدی که آرنج با زانو تماس یابد، بالا می ­آورد و مجدداً به وضعیت شروع باز می­گشت و این عمل را تا مدت یک دقیقه تکرار می­کرد. تعداد تکرارهای صحیح در مدت یک دقیقه به عنوان امتیاز فرد ثبت شد(۱۹).
شکل ۳-۱۰ آزمون درازونشست