۶- به یادگیری سازمانی منجر می شود(محمدی ،۱۳۸۷).
تاریخچه کوتاهی از تحولات ارزشیابی برنامهدرسی
ارزشیابی برنامه ها در دانشگاه ها به طور سنتی روی ارزشیابی از دانشجو متمرکز هستند. این نوع ارزشیابی ها به طور سیستماتیکی انجام می شود، که اغلب تاکید روی بعد خاصی دارد و در نتیجه کمک چندانی به بهبود آموزش نمی کند.

فرایند ارزشیابی ایده آل برای بهبود و رشد برنامه درسی می تواند در ۴ گام اجرا شود:

۱-ارزشیابی پایه ای از برنامه درسی برای تشخیص نقاط قوت و ضعف برنامه۲- ارزشیابی رسمی از فرایند اجرای برنامه درسی۳- ارزشیابی پایانی از نتایج برنامه درسی ۴- ارزشیابی از نتایج تاثیر برنامه درسی در یادگیری بلند مدت دانشجویان (کریستین اسپیل^[۵۴]،۲۰۰۶،صص۴۳۰-۴۵۰).
آلکاین^[۵۵](۱۹۸۹) در نگاهی کوتاه، تحولات ارزشیابی برنامهدرسی را اینگونه بیان میکند:
از ابتدای ظهور برنامهدرسی از دهه ۱۹۶۰ تاکنون آن جهتگیریهای مختلف را به خود گرفته است. دهه۱۹۶۰، دهه تولید مدلهای ارزشیابی بود، مدلهایی که بیشتر معطوف به ارزشیابی تکوینی بود، در طی دهه۱۹۷۰ دغدغه ها درباره بکار بردن برنامه در کلاس درس بود. بنابراین در پاسخ به این دغدغه ها متخصصان ارزشیاب توجه خود را معطوف ارزشیابی اجرا نمودند. در طول دهه ۱۹۸۰ گرایش در ارزشیابی برنامهدرسی به بررسی روابط بین برنامهدرسی و متغیرهای زمینهای سیستم اجتماعی از قبیل ارزشها، عوامل اقتصادی و سیاستها میباشد(مومنی مهموئی، کرمی، ۱۳۸۶).
الگوهای ارزیابی
الگوهای ارزیابی را میتوان از جنبه های مختلف مورد نظر قرار داد ودستهبندی کرد.
سادهترین دستهبندی را اسکریون^[۵۶](۱۹۶۷) پیشنهاد کرده است. وی الگوهای ارزیابی را به تکوینی^[۵۷] وپایانی^[۵۸] تقسیمبندی میکند.

پاپهام^[۵۹](۱۹۸۲) الگوها را به سه دسته تقسیمبندی میکند: الگوهای مبتنی بر تحقق هدفها، الگوهای قضاوتی(ملاکهای درونی و برونی)، الگوهای تسهیل تصمیمگیری.
کیامنش(۱۳۸۱) الگوها و رویکردهای ارزشیابی را به سه دسته کلی زیر تقسیم میکند:
۱٫الگوی مبتنی بر تحقق هدف
۲٫الگوهای قضاوتی(مبتنی بر ملاکهای درونی و بیرونی)
الگوهای تسهیل تصمیمگیری ۳٫
شاید معروف ترین دسته بندی از الگوهای ارزشیابی آموزشی، توسط «فیتز پاتریک، ورتن وسندرز^[۶۰]»(۲۰۰۴) انجام گرفته که به شرح زیر است:
رویکرد ارزشیابی مبتنی بر هدف(هدف-مدار)
تمرکز این رویکرد بر تشخیص هدفهای کلی^[۶۱] و ویژه^[۶۲] و تعیین حدود و اندازه ای است که این ا هداف تحقق یافته اند.اطلاعات به دست آمده از ارزشیابی های هدف-مدار را می توان برای سازماندهی مجدد اهداف،فعالیت ها و یا سنجش رویه ها و تمهیدات استفاده شده برای تعیین حصول اهداف به کار برد.الگوی ارزشیابی تایلر،الگوی ارزشیابی اختلافی پرووس^[۶۳]،هاموند^[۶۴]،متفسل و میچل^[۶۵] والگوی ارزشیابی هدف-آزاد^[۶۶] در این رویکرد جای می گیرند.
رویکرد مبتنی بر مدیریت(مدیریت-مدار)
تمرکز اصلی این رویکرد بر تشخیص و برآوردن نیازهای اطلاعاتی مدیران تصمیم گیرنده است.منطق اساسی در این رویکرد بر این اصل استوار است که اطلاعات حاصل شده بوسیله ارزشیابی می تواند بخش مهم و

ضروری یک تصمیم گیری خوب و منطقی باشدو ارزشیابان می توانند بهترین خدمات و اطلاعات را به مدیران و دست اندر کاران آموزشی ارائه دهند.
الگوی ارزشیابی سیپ ^[۶۷]و شبکه ایپول و الگوی ارزشیابی یو.سی.ال.ای^[۶۸] در این رویکرد قرار می گیرند.
رویکرد مبتنی بر مصرف کننده(مصرف کننده-مدار)
مسئله اصلی در این رویکرد،کسب اطلاعات مربوط به فراورده های آموزشی است که توسط مصرف کنندگان آموزشی از میان برنامه های درسی مختلف،فراورده های آموزشی و نظایر اینها انتخاب و مورد استفاده قرار می گیرند(سیف،۶۹:۱۳۷۵).این رویکرد عمدتا دارای کارکردی پایانی (ارزشیابی پایانی)است و طرفداران آن این واقعیت را بیان می کنند که رعایت معیارهای حمایت از مصرف کنندگان در تولید فراورده آموزشی بهترین روش برای آمادگی جهت موشکافی های عمومی پس از آن است.الگوی ارزشیابی اسکریون در این رویکرد جای می گیرد.
رویکرد مبتنی بر نظر متخصصان
این رویکرد عمدتا مبتنی بر قضاوت(نظر)متخصصان حرفه ای در خصوص کیفیت فعالیت های آموزشی است.(سندرز وورتن،۱۹۸۷،ص۸۸). در این رویکرد به این سوالارزشیابی پاسخ داده می شود که آیا منتقد متخصص،برنامه را تایید می کند؟روش ارزشیابی در این رویکرد شامل تحلیل انتقادی متخصصان است(بازرگان،۹۷:۱۳۸۰).رویکرد مبتنی بر نظر متخصصان که احتمالا قدیمی ترین و در عین حال بیشترین استفاده را داشته است،عمدتا بر قضاوت متخصصان حرفه ای در مورد موسسات آموزشی،برنامه ها،فرآورده ها یا فعالیت های متمرکز است .
رویکرد مبتنی بر اختلاف نظر متخصصان
در این رویکرد تمرکز اصلی بر اختلاف نظرهای ارزشیابان مختلف است(بازرگان،۱۳۸۰،:۹۷)در رویکرد مبتنی بر اختلاف نظر متخصصان یک ارزشیاب یا گروهی از ارزشیابان به عنوان مدافعان برنامه عمل می کنندو