۵

۰/۳ درصد

کف دهان

۳

۸/۱ درصد

زبان

۳

۸/۱ درصد

زیرزبان

۱

۶/۰ درصد

انواع تومور

در تمامی ۱۶۵ پرونده؛ نوع تومور مشخص گردیده بود. از مجموع کل تومورها، ۸۵ تومور خوش خیم و ۸۰ تومور بدخیم بودند. در میان تومورهای خوش خیم ۷۰ مورد مینور و ۱۵ مورد ماژور ودر میان
تومورهای بدخیم ۶۷ مورد مینور و ۱۱ مورد ماژور گزارش گردید و نیز ۲ تومور مینور و ماژور در میان تومورهای بدخیم نامشخص بوده است. براین اساس؛ تومور پلئومورفیک آدنوما با ۷۶ مورد (۱/۴۶ درصد) شایع‌ترین تومور در میان بیماران بوده و بعد از آن، موکواپیدرموئید کارسینوما با ۳۳ مورد (۰/۲۰ درصد) و آدنوئید کیستیک کارسینوما با ۲۳ مورد (۹/۱۳ درصد) ابتلا در رتبه‌های بعدی قرار داشتند.

در بین تومورهای خوش خیم نیز PA با شیوع فراوانی ۴/۸۹ درصد بیشترین حجم تومورال خوش خیم را شامل می‌شود و در بین تومورهای بدخیم MEC 25/41 درصد و ACC 8/28 درصد از کل نمونه‌های
بدخیم را به عنوان شایع ترین ضایعات بدخیم دربرگرفتند و MEC در ماژور و ACC در مینور بیشتر بوده است (نمودار ۴-۴).

نمودار ۴-۴: توزیع بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب‌شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال‌های ۱۳۸۸-۱۳۵۰ برحسب نوع تومور

محیطی یا مرکزی بودن تومورها

از ۱۶۵ پرونده مورد بررسی؛ ۲ مورد (۲/۱ درصد) مرکزی و ۱۶۳ مورد (۸/۹۸ درصد) هم محیطی بودند. هر دو مورد مرکزی بدخیم بودند. از انواع MEC مرکز که در خلف مندیبل محل بروز آنها بوده است.

موقعیت انواع تومور (مینور یا ماژور)

از ۱۶۵ پرونده مورد بررسی، در ۲ مورد (۲/۱ درصد)؛ مینور یا ماژور بودن ضایعات مشخص نبوده و از ۱۶۳ پرونده دیگر؛ ۲۶ مورد (۸/۱۵ درصد) ماژور و ۱۳۷ مورد (۰/۸۳ درصد) هم مینور بودند (نمودار ۵-۴).

نمودار ۵-۴: توزیع بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب‌شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال‌های ۱۳۸۸-۱۳۵۰ برحسب مینور و ماژور بودن ضایعات

بیشترین فراوانی ضایعات مینور مربوط به ناحیه کام و بیشترین فراوانی ضایعات ماژور مربوط به ناحیه تحت فکی بوده است.

خوش‌خیم یا بدخیم بودن ضایعات

در تمامی ۱۶۵ پرونده مورد بررسی؛ خوش‌خیم یا بدخیم بودن ضایعات مشخص گردیده بود. براین اساس، از کل ۱۶۵ ضایعه مورد بررسی؛ ۸۵ مورد (۵/۵۱ درصد) خوش‌خیم و ۸۰ مورد (۵/۴۸ درصد) دیگر بدخیم بوده‌اند.

میانگین سن به تفکیک جنس و انواع مکان در ماژور و مینور

میانگین سنی مردان مبتلا به تومورهای غدد بزاقی برابر ۵۹/۱۸±۴۱/۴۳ سال و میانگین سنی زنان مبتلا به این تومورها هم معادل ۹۱/۱۵±۰۶/۴۰ سال بوده است. نتایج آزمون Student t نشان داد هیچ تفاوت معنی‌داری از نظر میانگین سنی مبتلایان به تومورهای غدد بزاقی برحسب جنس آنان وجود نداشته است (۲۲/۰=P)؛ هرچند میانگین سنی مردان مبتلا تا حدودی بیشتر از زنان بوده است (جدول ۶-۴).
جدول ۶-۴: مقایسه میانگین سنی مردان و زنان

جنس

تعداد

میانگین

انحراف معیار

نتیجه آزمون

مرد

۷۵