ثنایا

نیش

پیش آسیا

آسیا

۲

۲

۶

۶

فک بالا

۶

۲

۴

۶

فک پایین

۲-۶-۲ تعیین سن:
پس از تولد به تدریج دندانهای شیری ظاهر میشوند به طوری که در دو هفته اول پس از تولد، دو دندان ثنایای پیشین فک پائین میرویند و سپس در هفته دوم تا چهارم، دو دندان ثنایای میانی فک پائین نیش میزنند. در همین زمان است که به ترتیب دندانهای دوگانه پیش آسیای فک پائین در می‌آیند و سپس طی یک تا یک و نیم ماه، دندان ثنایای کناری فک پائین می رویند. پس از آن طی دو تا چهار ماه، دندانهای شیری در سنّ شش ماهگی کامل میشوند و تعداد آنها در دو فک بالا و پائین به ۲۲ عدد می‌رسد. بدین صورت که در فک بالا دو دندان ثنایای، دو دندان نیش و شش دندان پیشآسیا و در فک پائین شش دندان ثنایای. دو دندان نیش و چهار دندان پیش آسیا وجود خواهد داشت(۷). رویش دندانهای دائمی با ظهور نخستین دندان آسیا در دو فک بالا و پائین در سنّ یک سالگی تا ۱۵ ماهگی آغاز میشود. دومین دندان آسیا در سنّ دو و نیم تا سه سالگی ظاهر میشود. دو دندان شیری پیشین فک پائین در سنّ چهار و نیم تا پنج سالگی جای خود را به دندانهای دائمی میدهند(۷). سپس دندان آسیای سوم از دندانهای آسیای دائمی در فک بالا و پائین ظاهر میشود و همچنین دو دندان پیش آسیای دوم و سوم در فک بالا و دندان پیش آسیای دوم در فک پائین طی سنین پنج تا پنج و نیم سالگی جای خود را به دندان‌های همیشگی‌ می­سپارند(۷). در سنّ پنج و نیم تا شش سالگی، ثنایای میانی فک پائین با دندانهای دائمی جایگزین میشوند و در سنین شش و نیم تا هفت سالگی، رفته رفته نیش‌ها و ثنایای کناری فک بالا و نیش‌ها و ثنایا یکناریفکپائینونیز اولین دندانهای پیش آسیا ی فک بالا و پائین با دندانهای دائمی جایگزین میشوند به طوری که در سنّ هفت و نیم سالگی تمام دندانهای دائمی روییده اند و تعداد آنها در دو فک بالا به ۳۴ دندان می‌رسد. در فک بالا، تعداد آنها ۱۶ دندان بوده و شامل دو دندان ثنایای کناری، دو دندان نیش، شش دندان پیش آسیا و شش دندان آسیاست و در فک پائین تعداد آنها هجده دندان بوده و شامل شش دندان ثنایای پیش، میانی و کناری، دو دندان نیش، چهار دندان پیش آسیا و شش دندان آسیا می باشند(۷). هر قدر شتر مسن ترمی شود به همان نسبت دندانهای ثنایای اصلی اش سائیده تر می گردد، به طوری که در سنّ ۱۲ سالگی کاملا کند و دندانهای نیش، سطح سائیده چهارگوش یا گردی را نشان می دهند(۵). به طور کلی‌ سنّ شتر را تا ۱۰ سالگی می‌توان کاملا دقیق تعیین کرد ولی بعد از این مدت حتی تشخیص سنّ شتر برای افراد با تجربه نیز مشکل می گردد . چنانچه شترها به سنین بالاتر برسند، در ۱۶-۱۸ سالگی دندان‌ها مثلثی شکل به نظر می‌آیند و در ۲۰-۲۵ سالگی دندان‌ها از حالت دندانی بودن خارج گشته به کلی‌ سائیده، سه گوش و دراز میشوند(۹). طرز قرار گرفتن دندان دو جنس نر و ماده اختلافی نشان نمیدهد هر چند اختلافاتی نظیر رشد کمتر دندانهای آسیاب در شترهای ماده نسبت به شترهای نر دیده می شود(۵) شترها تقریبا ۴۰ سال عمر میکنند. اما قدرت کار کردن و باروری آنان پس از بیست سالگی به تدریج رو به کاهش می گذارد(۷).

• نام شتر بر حسب سن آن:

الف) دیلاق: بچه را از هنگام تولد تا سنّ یک سالگی گویند و اعرب آن را الحوار نامند.
ب ) بله بون: شتر یک سال به بالا را تا سنّ دو سالگی گویند عرب آن را المفرود نامند.
پ ) جعد: شتر دو سال به بالا تا سنّ چهار سالگی گویند و عرب آن را الحق نماند.
ت ) شتر سه سال به بالا تاسنّ چهارسالگی را گویند و عرب آن را اللقیه نامند.
ث ) شتر چهار سال به بالا را گویند و عرب آن را الجزاع نامند، اگر شتر نر باشد، به آن کل لوکی گویند و عرب آن را قعدان نامند اگر شتر ماده باشد، به آن کل ماجی‌ گویند و عرب آن را بکاره نامند.
ج ) دو دندان : شتر پنج سال به بالا را گویند و عرب آن را الثنایا نامند.
چ ) چهار دندان: شتر شش سال به بالا را گویند و عرب، ماده آن را الحیل و نر آن را الزمول گویند در حالی‌ که در زبان فارسی به هر دو جنس نر و ماده چهار دندان گفته می شود.
ه) گرد نیش: هشت سال به بالا تا سن ۹ سالگی گویند.
به طور کلی‌ شتر نر بالغ را لوک و ماده بالغ را اورانه می‌نامند(۷).

• آناتومی چشم: