احمد محمد شفیق همچنین اعلام کرد، همه چیز در دست حسنی مبارک است و هنوز هیچ تصمیمی اتخاذ نشده است.( http://apnews.myway.com//article/20110210)
در سخنرانی تلویزیونی حسنی مبارک که از ساعت ۴۵:۱۰ دقیقه شب به وقت قاهره آغاز شد، مشخص شد که وی فعلاً پست خود را ترک نخواهد کرد و قصد استعفا ندارد. وی اعلام کرد در سمت خود باقی خواهد ماند تا شرایط را برای انتقال صلح آمیز قدرت آماده کند اما راههایی برای حل بحران از جمله اصلاح ۶ اصل قانون اساسی و ابطال یک اصل آن را اعلام کرد. (الجزیره ، ۲۰۱۱)

حسنی مبارک مانند سخنرانی های پیشین، دوباره قول داد در انتخابات ریاست جمهوری که در ماه سپتامبر ۲۰۱۱ انجام می شود، نامزد نشود، او بخش زیادی از مسئولیت های خود را به عمر سلیمان واگذار کرد. او همچنین کشته شدگان اعتراضات اخیر را در مصر شهید خطاب کرد. مبارک در این سخنرانی خود را یک میهن پرست خواند و اذعان داشت که در دوران مسئولیت هایش به خاطر مصر فداکاری های زیادی انجام داده است.( بی بی سی فارسی - پخش زنده سخنرانی حسنی مبارک-شامگاه ۱۰ فوریه۲۰۱۱)
معترضین متحصن در میدان التحریر که تا قبل از سخنرانی رئیس جمهور غرق در شادی بودند، خشمگین علیه او شعار میدهند. و هزاران معترض بسیار خشمگین به سوی ساختمان تلویزیون دولتی حرکت کردند. جان برادلی نویسنده کتاب« درون مصر: سرزمین فرعونها در آستانه انقلاب»پیش بینی کرده که انقلاب از فردا آغاز خواهد شد و شمار غیرمنتظره ای از مردم به خیابانها خواهند آمد.( الجزیره ، ۲۰۱۱)
در یازدهم فوریه، حسنی مبارک، پس از اینکه در شب قبل بخش اعظم قدرتش را به عمر سلیمان واگذاشت، خود، جمعه به پناهگاهش در سیناء در شرم الشیخ (در دریای سرخ، ۲۵۰ مایلی قاهره) رسید. عدم صحت خبر کناره گیری مبارک در شب دهم فوریه، خشم معترضان را برانگیخت. (واشنگتن تایمز ، ۲۰۱۱)
در ۱۱ فوریه نیز دهها هزار نفر از مردم مصر همانند روزهای گذشته در میدان التحریر تجمع کرده و با سر دادن شعارهای ضد دولتی خواهان برکناری حسنی مبارک شدند. پس از سخنان دیشب حسنی مبارک مردم نسبت به روزهای قبل خشمگین تر بوده و خواهان برچیده شدن کل حاکمیت مصر شدند. گروهی از مردم نیز با تجمع در مقابل ساختمان رادیو و تلویزیون مصر، در برابر این ساختمان دولتی شعارهایی علیه مبارک سر دادند. همچنین دسته های مختلف مردم نیز با گرد آمدن در مقابل کاخ حسنی مبارک (کاخ العابدین) شعارهایی را بر ضد مبارک سر دادند. پس از پایان نماز جمعه، معترضین دوباره به تظاهرات خود ادامه دادند و خواهان سقوط مبارک و کل حاکمیت مصر شدند.
ارتش در بیانیه ای اعلام کرد در صورت بازگشت کشور به آرامش، وضعیت اضطراری را لغو کند. ارتش همچنین در بیانیه دیگری اعلام کرد، تضمین می کند که انتخابات آزاد و عادلانه برگزار گردد. باراک اوباما رییس جمهور آمریکا نیز میگوید به نظر نمی رسد تغییرات آنی در مصر، قابل ملاحظه و کافی باشد. او شدیدا از سخنان حسنی مبارک انتقاد کرد و گفت دولت مصر باید با مردم خود واضح صحبت کند.نیکولاس سرکوزی نیز در بیانیهای گفت، من از ته قلبم برای دموکراسی در مصر دعا می کنم. او همچنین از لزوم جلوگیری از تشکیل یک حکومت دیکتاتوری مذهبی درمصر صحبت کرد. ایهود باراک وزیر دفاع اسراییل نیز گفت اگر طی ۹۰ روز آینده در مصر همه پرسی برگزار شود، اخوان المسلمین قدرت را به دست خواهد گرفت. او از به قدرت رسیدن اخوان المسلمین ابراز نگرانی کرد. گزارشها حاکی از این است که دردیگر شهرهای مصر نیز نا آرامی هایی علیه حکومت حسنی مبارک وجود دارد.( ویکی پدیا ،۲۰۱۱)
عاقبت، در یازدهم فوریه )بیست ودوم بهمن( عمر سلیمان اعلام کرد حسنی مبارک پس از سی سال از مقام ریاست جمهوری استعفا داد و هماکنون، قدرت در دست ارتش مصر است. (.,اخبار شبکه ا- بی –سی ، ۲۰۱۱ )
۴-۴- نقش اینترنت در موفقیت جنبش مصر:
به نظر می رسد که نقش وسایل ارتباط جمعی در گسترش اعتراضات روز‌به‌روز افزایش می‌یابد. نکته قابل توجه اینکه حکومت‌های مورد اعتراض هم به خوبی به این نکته واقف هستند. به این ترتیب قبل‌ یا هنگام بروز اعتراضات اجتماعی، سعی می‌کنند با قطع یا محدود کردن شدید دسترسی به وسائل ارتباط جمعی،‌ این‌گونه حرکتها را در نطفه تحت‌کنترل درآورند. دراین میان اینترنت نقش ویژه‌ای دارد. ( شایگان ، ۲۰۱۱)
فعالانی که راهپیمایی‌های اعتراض‌آمیز مردم را در مصر سازماندهی می‌کنند، از اینترنت برای دعوت مردم به حضور در خیابان‌ها به شکل گسترده‌ای استفاده کرده‌اند. ( شایگان ، ۲۰۱۱)
عبدالامیر نبوی پژوهشگر ارشد مرکز مطالعات خاورمیانه در همایش هم‌اندیشی موج بیداری اسلامی که در دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) قزوین برگزار شد، معتقد است: تحولات خاورمیانه عربی بیشتر یک پدیده سیاسی و اقتصادی است که به لحاظ سیاسی عمده این کشورها، کشورهای سرکوبگری هستند و با وجود ظواهر دموکراتیک، ماهیت قدرت در آنجا استبدادی است. جمع سال‌های حکومت در مصر، یمن، تونس، سوریه، سودان و لیبی در مجموع ۱۵۱ سال است به طوریکه مدت زمان حکومت حسنی مبارک ۳۰ سال، علی عبدالله صالح ۳۲ سال، بن‌علی ۲۳ سال، قذافی ۴۱ سال، عمرالبشیر سودان ۱۵ سال و بشار اسد ۱۰ سال است. مصر ۸۰ میلیون جمعیت دارد و میانگین سنی آن ۲۴ سال است و عمده این جمعیت نیازمند کار، ازدواج، مسکن و امنیت خاطر هستند. اقتصاد مصر در ۱۵۰ سال گذشته در لبه پرتگاه بوده است و تراز تجاری آن همواره منفی بوده و درآمد سرانه مصری‌ها ۶ هزار و ۲۰۰ دلار است. مصر از سال ۲۰۰۷ ضمن اینکه از بحران اقتصادی خارج شده و درآمدهای خارجی‌آن افزایش یافت دچار فساد اقتصادی گسترده بود بنابراین درآمد اقتصادی افزایش می‌یافت ولی نه برای همه مردم به طوریکه هر مصری روی کاغذ ۶ هزار و ۲۰۰ دلار درآمد در سال داشته است ولی ۴۰ درصد جمعیت زیر دو دلار در روز درآمد دارند. ( نبوی ، ۱۳۹۰)
وی معتقد است : بر اساس آمار رسمی از سال ۲۰۰۶ تا پایان ۲۰۱۰ در کشور مصر ۳ هزار اعتصاب و راهپیمایی اقتصادی به لحاظ مسائل معیشتی صورت گرفته و همه تجمعات نیز بعد از نماز جمعه با شعار «نان می‌خواهیم» بوده است. ( نبوی ، ۱۳۹۰)
ایشان با اشاره به افزایش دسترسی مردم به اینترنت و ماهواره توضیح داد: گسترش دسترسی عامه مردم به برنامه‌های ماهواره‌ای و اینترنتی در این کشورها به ضرر حکمرانان آن تمام شد چراکه مردم از طریق این برنامه‌ها وضعیت خود را با دیگر کشورها مقایسه می‌کنند. وی تأکید کرد: کشور مصر با ۸۰ میلیون جمعیت دارای ۶۰ میلیون خط تلفن همراه است که امسال این رقم به ۷۰ میلیون می‌رسد، در مصر قبل از تحولات اخیر میانگین استفاده از اینترنت ۸۰۰ دقیقه برای هر فرد در هر ماه بوده که بعد از تحولات اخیر دو برابر شده و گسترش ارتباطات اجتماعی از طریق برنامه‌های ماهواره‌ای و اینترنتی، فیس‌بوک و تویتر موجب خلق هویت‌‌های جدید شده است. تمام تحولات در گذشته پیش‌بینی شده بود به طوریکه جمع‌بندی سه گزارش توسعه انسانی ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ جهان عرب شامل این موارد است، کشورهای عرب به تدریج زیر بار فقر دیکتاتوری و ناآگاهی می‌شکنند، بالاترین رقم بیکاری متعلق به این کشورهاست، از نظر رشد اقتصادی این کشورها در ۲۰ سال گذشته جزو بدترین‌ها در جهان بودند، در سال‌های ۹۵ و ۹۶ حدود ۲۵ درصد دانش‌آموختگان کشورهای عربی مهاجرت کردند و از ۹۸ تا ۲۰۰۰، ۱۵ هزار پزشک از جهان عرب به سوی اروپا مهاجرت کردند. این موارد نشان می‌دهد که زنگ‌های خطر از سال‌های قبل به صدا درآمده است و چه وضعیت وخیمی به لحاظ اقتصادی، سیاسی و اجتماعی وجود دارد و تنها چیزی که در این بین مثبت بود گسترش ارتباطات و دسترسی به اینترنت و ماهواره بود که به ضرر حکام تمام شد و پدیده‌ای که در خاورمیانه عربی راه افتاد و همچنان ادامه خواهد داشت و آثار آن تا دهه ‌ها بعد نقشه منطقه را حتی به لحاظ سیاسی دچار دگرگونی می‌کند یک پدیده اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است. ( نبوی ، ۱۳۹۰)
آنچه گفته شداندکی از مواردی بود که نقش اینترنت را در جنبش مصر بیان می کند اماحازم کندیل معتقد است که با مرور حوادث ذیل می توان نقش اینترنت را از سال ها قبل بررسی کرد .
۱-۴-۴- نقش اینترنت در مشارکت جنبش اجتماعی کشور مصر
جرقه حرکت ضد‌ دولتی توسط نوجوانان و جوانانی زده شد که کسی آنان را چندان نمی‌شناخت یا جدی نمی‌گرفت. دعوت اولیه برای برگزاری تظاهرات ۲۵ ژانویه (روز خشم) از سوی اینان صورت گرفت و بیشترین نیروی حاضر در خیابانهای قاهره و دیگر شهرها را نیز همین افراد ناشناس، اما مصمم، تشکیل می‌داد. این گروه که نام جنبش جوانان ۶ آوریل را برگزیده بود، به دنبال حوادث ۶ آوریل ۲۰۰۸ و سرکوب وحشیانه کارگران بخش صنعتی در محله‌الکبری – توسط جوانی به نام احمد ماهر – تاسیس شد و ارتباط اعضای آن به طور عمده از طریق فیس‌بوک و توئیتر بود. (نبوی ، ۱۳۸۹)
خالد سعید جوان تحصیل کرده ای در دهه بیست زندگی خود از خانواده ای در اسکندریه بود. در تابستان ۲۰۱۰ او درگیری لفظی با تعدادی از اوباش لباس شخصی حکومتی پیدا کرد و آنها خیلی ساده صورت او را در پیاده رو متلاشی نمودند. بعدها حکومت ادعا کرد که او مظنون به حمل مواد مخدر بوده و قبل از اینکه ماموران او را مورد تفتیش بدنی قرار دهند خودکشی کرده است. در پی این واقعه عکس های خالد سعید خیلی زود در سرتاسر اینترنت پخش گردید. در دوبی یکی از مدیران اجرایی گوگل به نام وائل غنیم گروهی را در فیس بوک به نام “ما همه خالد سعید هستیم” ایجاد کرد و درخواست نمود که هر کسی که چنین وحشی گری ای را تجربه نموده است به آن ملحق شود. در طی چند ماه بیش از صدهزار نفر به این گروه ملحق شده بودند و این حادثه ای بود که جنبش را آغاز نمود. ( ادیپوس ، ۲۰۱۱)
همچنین می توان ازگروه جنبش جوانان ششم آوریل نام بردکه حول ایده اعتصاب عمومی در ۶ آوریل ۲۰۰۸ تشکیل گردیده بود. در آن سال تنها کارگران یک شهر کوچک صنعتی در دلتا به فراخوان اعتصاب پیوست و در آن کارگران به شکلی بی رحمانه سرکوب شدند و گروهی از آنان گلوله خورده و کشته شدند. در سال متعاقب این حادثه برگزارکنندگان اعتصاب گروهی در فیس بوک به نام جوانان ششم آوریل ایجاد نمودند و از مردم خواستند که در سالگرد اعتصاب در خانه مانده و از حضور در خیابان خودداری کنند. ( ادیپوس،۲۰۱۱)
همچنین ایشان معتقد است : که شش گروه ^[۷۱]در پیروزی جنبش مردم مصر نقش داشته اند و اینها مجموعه ای از جوانان بودند که متحد شده بودند تنها به این دلیل که هیچ سازمان سیاسی ای را که قادر به بسیج آنها برای مبارزه مستقیم تر با رژیم باشد پیدا نکرده بودند.
بنابراین وجه مشترک هر شش گروه این بود که فاقد توهم نسبت به آلترناتیوهای سنتی دیکتاتوری بودند و همچنین از تکنولوژی های ارتباطی مدرن به طور گسترده ای استفاده می کردند. در شهرهای بزرگ کافه های اینترنتی در هر گوشه ای پیدا می شود و حتی اقشار فقیر جامعه به تلفن همراه دسترسی دارند. این ابزار ارتباطی به طور مشخص به فرهنگ جوانان تعلق دارند اما به طور گسترده ای در میان طبقات مختلف استفاده می شوند. اما ذکر این نکته قابل توجه است که شبکه های اجتماعی تنها در مرحله اول خیزش نقش آفرینی نمودند و هنگامی که گلوله برفی خیزش شروع به غلطیدن نمود نقش ابزار سنتی ارتباطات همانند تلویزیون و رادیو پر رنگ تر گردید. ( ادیپوس،۲۰۱۱)
علاوه بر نظریات حازم کندیل می توان به نوشته های کاربران شبکه های اجتماعی مختلف اشاره کرد تا تاثیر اینترنت را بر مشارکت افراددر جنبش اجتماعی مصر بیان نمود.
بنابراین یک کاربر توئیترنوشت: معترضین مصری از مسجد و کلیسا شروع کردند هم مسلمانان و هم مسیحیان همه حضور داشتند. (سایت وبلاگ نیوز، ۱۳۸۹)
سرویس میکرو وبلاگ های تویتر برای هماهنگی اقدامات در محل ها مورد استفاده قرار می گرفتند. در آنها مردم را به گردهمایی در زمان معین در نقاط معین فرا خوانده و همچنین توصیه می کردند در کدام خیابان ها ایستادن می ارزد و در کدام خیابان ها نه.علاوه بر این در تویتر می توان رپرتاژهایی از محل رویدادها را پیدا کرد. ( رایا نویستی، ۲۰۱۱)
معترضین اخبار آنلاین مربوط به اعتراضات روز جمعه (جمعه خشم) را منتشر کردند و لیست میدان‌های عمومی که مردم باید جمع می‌شدند را به گوش همه رساندند.این فراخوان‌ها در توئیتر و فیس بوک از ابتدای صبح جمعه منتشر شد. (سایت وبلاگ نیوز ،۱۳۸۹)
نمونه دیگر از مشارکت مردم در جنبش اجتماعی کشور مصر حضور البرادعی است که با استقبال پرشور مردم دلگرم شده بودو مبارزه سراسری را در راه یک پارچه کردن مخالفان حول محور پیشنهادجمعی اصلاح قانون اساسی سامان داد. نام جنبش او “اتحادیه ملی برای تغییر” است. هدف مبارزه جمع آوری میلیون ها امضا درحمایت از حقوق شهروندی مصری هاست. وی در طول سه ماه ۶۰۰هزار امضا ازراه اینترنت و کتبی جمع آوری کرد. (منصور ، ۲۰۱۱ )
۲-۴-۴- نقش اینترنت در ایجاد تاکتیک های مبارزاتی
در زمان وقوع انقلاب، خیابان های کشور مصر پر از معترضان بود.ودارای رژیمی است که مدتها حکومت می کند ،اما در زیر ضربه تظاهرات مردم قرار دارد و جوانان استفاده کننده از اینترنت دارای نقش تعیین کننده ای در این تظاهرات هستند. رویداد های مصر بوضوح نشان می دهد که شبکه های اجتماعی چگونه می توانند تحولات سیاسی را بر انگیزند. این رویدادها همچنین روش های تازه ای را نشان می دهند که کاربران با کمک آنها محدودیت های دسترسی به اینترنت را رفع می کنند. با این حال این بار معترضان برای نخستین بار در چنین ابعادی تلاش کردند روش هایی را برای رفع محدودیت های اینترنت و مخابرات موبایل پیدا کرده و امکان دسترسی به شبکه های اجتماعی از جمله فیس بوک و تویتررابدست آورند. در صفحات کاربران در این شبکه های اجتماعی پیام های دارای چنین محتوایی ظاهر شدند که در ماهیت امردستور العمل هایی برای معترضان بودند: “شبکه DSL ما در مصر هنوز کار می کند. از مودم های ۰۷۷۷ ۷۷۷۶ یا ۰۷۷۷۷ ۶۶۶ استفاده کنید.هر چه زودتر پخش کنید #Egypt #25Ja".( رایا نویستی، ۲۰۱۱)
دریک نمونه بارز، اعتراض کنندگان درقاهره با الگو گرفتن ازدموکراسی خواهان اوکراین به سربازانی که آن هارا کتک می زدند گل دادند. در موردی دیگربه دعوت برخی نمایندگان پارلمانئ مصر در مقابل پارلمان جمع شدند و با نصب سیبل بر سینه ها از ماموران پلیس خواستند به هدف تیراندازی کنند. (منصور ،۲۰۱۱ )
فعالان آنلاین از تونس هم اطلاعات خود را درباره اینکه چگونه معترضین می‌توانند از نوشابه کوکاکولا به عنوان یک روش محافظت از خودشان در برابر گاز اشک آور پلیس استفاده کنند، با دیگران به اشتراک گذاشتند. برخی نیز با ارائه ارقام اورژانسی در مواردی که معترضین بازداشت می‌شدند به کمک معترضین شتافتند. (،سایت وبلاگ نیوز، ۱۳۸۹)
پیام های مختلف و همچنین نوار های ویدئویی کاربران بسرعت منتشر شده و در ماهیت امر به کاربران توضیح می دادند که چگونه با وجود محدودیت های برقرار شده از سوی دولت با مودم به اینترنت دسترسی پیدا کنند. وقتی اینترنت در مصر بطور کامل قطع شد، چنین پیام هایی توسط مصریان ساکن خارجه و کاربران حامی معترضان در دیگر کشور های همجوار عربی پخش شدند. به این ترتیب رسانه های مستقل توانستند خبر دریافت کرده و آنها را با کمک تلویزیون و روزنامه ها منتشر سازند. (رایا نویستی، ۲۰۱۱)
یک گروه از جوانان جنبشی که آن را “جنبش ۶ آوریل” نامیدند؛ ۲۰۰۰۰ برشور در روز پنج شنبه توزیع کردند که به طور خلاصه جائیکه باید بروند و آنچه که باید فراهم کنند را در آن شرح می‌داد. آنها مردم را تشویق کردند اطلاعات خود را از طریق ایمیل به جای فیس بوک و توئیتر منتشر کنند تا از مداخلات دولتی جلوگیری کنند. (سایت وبلاگ نیوز، ۱۳۸۹)
بعضی کاربران نیز ایده‌هایی درباره اینکه چگونه سخت‌گیری‌های تکنولوژیکی دولت را با بهره گرفتن از سرورهای پروکسی دور بزنند، ارائه کردند. (سایت وبلاگ نیوز،۱۳۸۹ )
حتی آیمن محی الدین خبرنگار الجزیره دقایقی قبل، از تعطیلی کامل اینترنت نوشت: سرویس اینترنت در همه جا از کار افتاده است، اما ما از روش‌های جایگزین در روز جمعه استفاده می کنیم و پیام‌ها را توئیت خواهیم کرد. (سایت وبلاگ نیوز ۱۳۸۹)
۳-۴-۴- نقش اینترنت در سازماندهی و رهبری توده ها
نسل نو فعالان سیاسی درکشور مصر با بی تفاوتی که در بین مردم این کشور ایجاد شده بود به رویارویی برخاسته و با بهره گیری از اینترنت و تلفن تلاش داشت که با اعضائ جامعه تماس بگیرد. در مصر بیش از ۲۰ میلیون نفرازاینترنت استفاده می کنند.۴۲ میلیون نفرتلفن همراه دارند. ازاین بابت مصر درقاره افریقا اول است. درمصر۱۶۲هزار بلاگر فعالند. اکثرشان هم جوانند ودرطول عمرشان جزمبارک رئیس جمهوری ندیده اند. اینترنت برای این جوانان راه تازه ای گشوده است. در سال ۲۰۰۸ یک گروه با بهره گیری از فیس بوک توانست۸۰ هزار نفر را علیه گرانی مواد غذائی بسیج کند. از فیس بوک برای جلب پشتیبانی از اعتصاب کارگران پارچه بافی و اعتراض ها ی کارگری ۶ آوریل ۲۰۰۸ استفاده خوبی شد.و نتیجه آن در خانه ماندن یک سوم جمعیت این کشور به حمایت از اعتصاب کارگران پارچه بافی بود. (منصور ، ۲۰۱۱ )
جرقه حرکت ضد‌ دولتی توسط نوجوانان و جوانانی زده شد که کسی آنان را چندان نمی‌شناخت یا جدی نمی‌گرفت. دعوت اولیه برای برگزاری تظاهرات ۲۵ ژانویه (روز خشم) از سوی اینان صورت گرفت و بیشترین نیروی حاضر در خیابانهای قاهره و دیگر شهرها را نیز همین افراد ناشناس، اما مصمم، تشکیل می‌داد. این گروه که نام جنبش جوانان ۶ آوریل را برگزیده بود، به دنبال حوادث ۶ آوریل ۲۰۰۸ و سرکوب وحشیانه کارگران بخش صنعتی در محله‌الکبری – توسط جوانی به نام احمد ماهر – تاسیس شد و ارتباط اعضای آن به طور عمده از طریق فیس‌بوک و توئیتر بود. اعضا و هواداران این جنبش به سرعت افزایش پیدا کرد و در سال ۲۰۰۹ به حدود ۷۰ هزار نفر رسید. یکی از مهمترین واکنشهای جمعی و اعتراضی این جنبش در پی دستگیری و مرگ مشکوک جوانی به نام “خالد سعید"، به دست نیروهای امنیتی در اسکندریه در سال ۲۰۱۰، روی داد و بلافاصله شعار “کلنا خالد سعید” در میان کاربران اینترنتی رواج یافت. در پی دعوت اینترنتی به برگزاری تظاهرات روز سه‌شنبه ۲۵ ژانویه بیش از ۸۷ هزار نفر اعلام موافقت و همراهی کردند و سنگ‌بنای اجتماع مردمی در میدان التحریر را گذاشتند. پس از آزادی “وائل غنیم” نیز حدود ۹۰ هزار نفر در فیس‌بوک، ضمن اعلام بی‌اعتمادی به احزاب و گروه های سیاسی موجود، وی را سخنگوی خود دانستند. (نبوی ، ۱۳۸۹)
شبکه‌های اجتماعی آنلاین تا قبل از مسدود شدن اینترنت، برای سازماندهی اعتراضات ضد دولتی مصر به کار گرفته شدند اگرچه سرویس اینترنت از کار افتاده، اما معترضین از روش‌های جایگزین استفاده کرده و پیام‌ها را توئیت می کنند. (سایت وبلاگ نیوز ، ۱۳۸۹)
سایت  The Atlantic Wireسخنان “محمد جمجون” خبرنگار CNNرا نقل می کند که گفت:"در مصر شبکه های اجتماعی نقش مهمی را در بدست آوردن اطلاعات درباره این کشور ایفا کردند. وی گفت:” ما می بینیم که از شبکه های اجتماعی برای صحبت درباره چگونگی دور زدن پاسگاه ها، عبور از پل ها ورسیدن به  محل هایی مورد استفاده قرار گرفتند که مردم می خواستند در آنجا تظاهرات بپا کنند". ( رایا نویستی، ۲۰۱۱)
همچنین اسراء عبدالفتاح، روزنامه‌نگار ۲۸ ساله، یکی از مبتکران کمپینی بود که در ششم آوریل ۲۰۰۶ با راه اندازی یک کمپین در فیس بوک در مصر شروع به سازماندهی مردم کرد. این کمپین اختصاص به تظاهرات کارگران مصری داشت. در ماه مارس ۲۰۰۸ اعتراض کارگران به پائین بودن دستمزدها درشهر صنعتی الکبرا با همراهی اسراء به راه افتاد. اسراء و همکارش،احمد ماهر از فعالان معروف اینترنتی، حمایت دیجیتالی را با پخش اعلامیه، شعارنویسی روی اسکناس‌ها و آویزان کردن پلاکارد‌ها از بالکن خانه‌ها تکمیل کردند. اسما محفوظ در قالب یک فیلم ویدئویی به حضور مردم در اعتراضات ونقش مهم آن پرداخته و برای شرکت آنها در جنبش گفت کشوری را می خواهیم که مردم درآن با کرامت انسانی زندگی کنند.پس ازاوج گرفتن جنبش اعتراضی مردم مصر ، اسراء با سازماندهی ده‌ها تظاهرات از طریق فیس‌بوک و توییتر، جمع‌ آوری کمک‌های مالی مردم و خبررسانی با شعار «صدای من حق من است» بار دیگر به فعالیت علنی روی آورد. او ۱۸ روز تمام در میدان التحریر قاهره به سازماندهی مبارزات و تهیه گزارش یرای شبکه خبری الجزیره مشغول بود. (اسدی ، ۱۳۹۰)
الجزیره با تاکید بر نقش شبکه های اجتماعی در شعله ور کردن آتش اعتراض مردم مصر گزارش داد: شبکه‌های اجتماعی آنلاین توسط فعالان برای برقراری ارتباطات و سازماندهی اعتراضات ضد دولتی به کار گرفته شدند. (سایت وبلاگ نیوز ، ۱۳۸۹ )
سرویس میکرو وبلاگ های تویتر برای هماهنگی اقدامات در محل ها مورد استفاده قرار می گرفتند. در آنها مردم را به گردهمایی در زمان معین در نقاط معین فرا خوانده و همچنین توصیه می کردند در کدام خیابان ها ایستادن می ارزد و در کدام خیابان ها نه.علاوه بر این در تویتر می توان نوارهای ویدئویی از محل رویدادها را پیدا کرد. ( رایا نویستی، ۲۰۱۱)
۴-۴-۴- نقش اینترنت در کسب حمایت داخلی و خارجی:
ساعت‌ها قبل از اینکه اینترنت قطع شود، فعالان از رسانه‌های اجتماعی داخل کشور استفاده کردند و با اتکا به آن پیام‌هایشان را به دیگر کشورها ارسال کردند.از جمله می توان به موارد ذیل اشاره نمود .
وقتی به دستور دولت آخرین ارائه دهندگان خدمات اینترنتی در حال کار درکشور مصر، واگذاری خدمات مخابراتی را قطع کردند، گوگل و تویتر به تعامل پرداخته و سه خط تلفنی را در آمریکا، ایتالیا و بحرین دایر کردند که مردم می توانستند گزارش خود را در آنها بصورت پیام های صوتی ضبط کنند. کاربران می توانستند این گزارش ها را در این شبکه اجتماعی تویتر گوش کنند.این باصطلاح “تویت های صوتی"، پیام ها در میکرو وبلاگ ها را احساساتی تر می کردند چون کاربران می توانستند صدای فرستنده و صدا های اطراف وی را بشنوند. برای نخستین بار بزرگترین سیستم های جستجو گر و شبکه های اجتماعی برای حفظ جریان اطلاع رسانی در زمان ناآرامی های گسترده بر خلاف تلاش های دولت برای جلوگیری از این جریان و تشکیل افکار عمومی لازم برای خود، متحد شدند. ( رایا نویستی، ۲۰۱۱)
یکی از مهمترین واکنشهای جمعی و اعتراضی جنبش جوانان ۶ آوریل در پی دستگیری و مرگ مشکوک جوانی به نام “خالد سعید"، به دست نیروهای امنیتی در اسکندریه در سال ۲۰۱۰، روی داد و بلافاصله شعار “کلنا خالد سعید” در میان کاربران اینترنتی رواج یافت. در پی دعوت اینترنتی به برگزاری تظاهرات روز سه‌شنبه ۲۵ ژانویه بیش از ۸۷ هزار نفر اعلام موافقت و همراهی کردند و سنگ‌بنای اجتماع مردمی در میدان التحریر را گذاشتند. پس از آزادی “وائل غنیم” نیز حدود ۹۰ هزار نفر در فیس‌بوک، ضمن اعلام بی‌اعتمادی به احزاب و گروه های سیاسی موجود، وی را سخنگوی خود دانستند. (نبوی ، ۱۳۸۹)
در جریان ناآرامی های مصر، شبکه الجزیره گزارشی از فعالیت های آنلاین معترضین مصری در شبکه های اجتماعی را منتشر می کرد.که حمایت خود را به عنوان اولین شبکه خارجی از جنبش مردمی مصر اعلام نمود همچنین فعالان اینترنتی با گذاشتن پیغام های مختلف در تویتر به حمایت از جنبش پرداختند که به تعدادی از آنها اشاره می کنیم .