۱٫۹۹

۲٫۳۱

۲٫۸۱

۳

۲٫۲۴

۲٫۸۳

۳٫۲۶

۴

۲٫۲۲

۲٫۶۲

۲٫۸۳

شکل ۴–۷٫ روند تغییرات مقاومت کششی با درصد نانو سیلیس
۴-۲-۲-۲٫ آزمایش مقاومت کششی غیرمستقیم برای طرح اختلاط­های حاوی میکروسیلیس (۵ و۶)

در این حالت طرح اختلاط، میکروسیلیس به مخلوط اضافه شده است و این حالت، با طرح اختلاط مرجع مقایسه می شود. طرح اختلاط­های شماره ۵ و۶ از این ردیف با طرح اختلاط ۱ مقایسه گردیده است. نتایج آزمایش مقاومت کششی غیر­مستقیم برای این ردیف طرح اختلاط در جدول ۴-۵ آورده شده است.
با توجه به شکل ۴–۱۰ و جدول ۴–۵ مشخص میشود که افزودن میکروسیلیس باعث افزایش مقاومت کششی می شود، اما این افزایش مقاومت در کوتاه مدت زیاد قابل توجه نیست و در دراز مدت به وضوح دیده می شود؛ زیرا فعالیت پوزولانی و سرعت واکنش میکروسیلیس در مقایسه با نانوسیلیس به خاطر سطح مخصوص کمتر میکروسیلیس نسبت به نانوسیلیس بسیار پایین است.
همانطور که از شکل ۴–۱۰ دیده می شود نمودار تغییرات مقاومت کششی برای نمونه هایی که ۷ روزه مورد آزمایش قرار گرفتند با شیب ملایمی همراه است، یعنی آهنگ افزایش مقاومت کششی پایین است اما این نمودار برای نمونه هایی که ۲۸ روزه و مخصوصاً ۹۰ روزه تست شده اند با شیب تندتری همراه است، یعنی آهنگ افزایش مقاومت کششی با گذشت زمان افزایش می یابد. برای مثال مقاومت کششی ۷ روزه برای نمونه حاوی ۲ درصد نانوسیلیس با توجه به جدول ۴–۴ برابر MPa 99/1 است در حالی که این مقدار برای نمونه حاوی ۵/۷ درصد میکروسیلیس در ۷ روز برابرMPa 64/1 است که نشان از تأثیر خیلی زیاد نانوسیلیس بر خواص مکانیکی بتن در کوتاه مدت است، زیرا ذرات نانوسیلیس به خاطر داشتن سطح مخصوص بسیار زیاد با هیدروکسیدکلسیم آزاد شده ناشی از عملیات هیدراسیون سیمان با آب به شدت واکنش داده و ژل سیلیکات کلسیم هیدراته شده (C-S-H) تولید می کند که عامل اصلی استحکام بتن و چسبندگی آن با سنگدانه هاست. در حالی که همین واکنش در مورد میکروسیلیس هم صادق می باشد اما در بلند مدت این امر اتفاق می افتد. بنابر این مزیت عمده استفاده از نانوسیلیس در بتن نسبت به میکروسیلیس دستیابی به خواص مطلوب و مورد نظر در کوتاه مدت است.
جدول ۴–۵٫ نتایج آزمایش مقاومت کششی غیر­مستقیم برای طرح اختلاط­های حاوی میکروسیلیس

(MPa) مقاومت کششی

شماره طرح اختلاط

۹۰ روزه

۲۸ روزه

۷ روزه

۲٫۱۹

۱٫۹۵

۱٫۵۱

۱

۲٫۵۳

۲٫۲۹

۱٫۶۴

۲

۳٫۰۷

۲٫۵۸