۲-۶ عناصر صنعت گردشگری

حمل و نقل
شبکه حمل و نقل، مبدا و مقصدگردشگری را به هم متصل می کند.
خدمات گردشگران
خدمات اقامتی، اصطلاحی است برای تهیه تسهیلات خواب  و استرحت، با محوریت تجاری که در صنعت گردشگری و مهمان یاری به کار می رود.

تسهیلات واسطه ای
عامل سفرگذاری ها و گشت پردازها است که حلقه اتصال خدمات محصولات گردشگری به مصرف کنندگان محسوب می شوند.
جاذبه گردشگری
برای جلب گردشگران از کشورها و مناطق مختلف و با انگیزه متفاوت، وجود منابع و جاذبه هایی در مقصد ضروری است.

۲-۷ آثار گردشگری

آثار اقتصادی توسعه گردشگری
افزایش عرضه نیروی کار، افزایش استاندارهای زندگی، افزایش سرمایه گذاری، ایجاد اشتغال، افزایش میزان دسترسی به امکانات و تسهیلات.
آثار اجتماعی –فرهنگی توسعه گردشگری
تقویت ارزشها و سنن محلی در منطقه، افزایش غرور جامعه میزبان و تقویت روح همبستگی، تقویت روح همبستگی، تقویت شناخت و روابط بین الملل و توسعه  مهارتهای برنامه ریزان.
آثار محیطی توسعه گردشگری
احداث و بهبود زیر ساخت های منطقه ،  محافظت از میراث باستانی، توسعه تسهیلات جدید.
گردشگری و محیط
امروزه در خصوص نقش محیط در شکل دادن به گردشگری و تاثیر گرفتن از آن اتفاق نظر وجود دارد.معمولا در صنعت گردشگری بین محیط فیزیکی و محیط فرهنگی- اجتماعی تفاوت قائل  میشوند. منظور از محیط فیزیکی آب –هوا-گیاهان- حیات وحش ودست ساخت های بشری است.محیط فرهنگی- اجتماعی نیز شامل انسانها و روابط بین انها وهمچنین تعاملات فرهنگی-اجتماعی واقتصادی رایج در جوامع است.
با توجه به نقش محیط در توسعه گردشگری وهمچنین روند رشد سریع این رویداد طی نیم قرن گذشته ادامه این ارتباط وحفظ منابع موجود تنها در صورت تغییر نگرشهای گذشته درباره محیط- گردشگری و تعامل انها میسر خواهد بود زیرا توسعه بی رویه ی گردشگری اثار مخربی بر محیط بر جای گذاشت وموجب شکل گیری تصویر نامناسبی از گردشگری در مردم شد.(مدهوشی،۱۳۸۹، ۳۱)

۲-۸ عوامل بروز آثار گردشگری

تعداد گردشگر و فعالیت هایی که برای تامین نیازهای این افراد هنگام مسافرت انجام می شود وهمچنین چگونگی و زمان استفاده این افراد ازمکانهای مورد بازدید نقش مهمی در ایجاد اثار گردشگری دارد.
- نوع فعالیتی که مسافر یا گردشگر در مسیر یا مقصد انجام می دهد.
- نوع محیطی که تحت تاثیر قرار می گیرد. محیط ها از نظر حساسیت و اسیب پذیری متفاوت اند.
- شیوه مدیریت و برنامه ریزی برای گردشگران.
منشور جهانی اخلاقیات برای گردشگران
اصل اول: در توسعه گردشگری باید درک دو جانبه ای بین گردشگران ومیزبانان وجود داشته باشد.
اصل دوم: گردشگری محملی است برای رشد وتکامل فردی وجمعی.
اصل سوم: گردشگری یکی از عوامل توسعه پایدار است.
اصل چهارم: گردشگری از میراث فرهنگی نوع بشر استفاده می کند وعاملی برای تقویت ان است.
اصل پنجم: گردشگری فعالیتی خیر خواهانه برای جوامع وکشورهای میزبان است.
اصل ششم: تعهد افراد ذی نفع به توسعه گردشگری.
اصل هفتم : حقوق گردشگری (همه انسانها حق گردشگری دارند)
اصل هشتم : ازادی جابه جایی گردشگران(گردشگران وبازدید کنندگان باید بتوانند در ممالک خود یا سایر کشور ها بدون محدویت یا تبعیض از اماکن و جاذبه های فرهنگی دیدن کنند)
اصل نهم : حقوق کارکنان و کار افرینان صنعت گردشگری (حقوق پایه ودستمزد کارگران وسایر شاغلان در فعالیت های مرتبط با گرشگری باید تحت نظارت و با تضمین دولت تعیین شود ; زیرا بسیاری از صنعت مشاغل فصلی اند)
اصل دهم : ذی نفعان بخش خصوصی  وعمومی بایددر توسعه گردشگری مشارکت داشته باشند وبر اجرا واثر بخشی کاربرد این اصول نظارت کنند  همچنین در توسعه گردشگری باید نقش نهاد های بین المللی به خصوص سازمان جهانی گردشگری را شناسایی کنند.(دانه کار،۱۳۸۸، ۴۱)

۲-۹ فرهنگ وگردشگری

رفتار هایی از جمله سیر و سفر –تحرک و جابه جایی برای دیدن – شنیدن واحساس کردن انچه تا حال تجربه نکرده یا به ان علاقه مند نبوده ایم خصیصه هایی مانند سایر رفتارهای اویند که ماهیت فرهنگی دارد به این معنی که انگیزه ها – اهداف و رفتارها گردشگران و میزبانان با توجه به فرهنگی که به ان تعلق دارند از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت است.به  بیان دیگر گردشگری پاسخی به نیاز فطرت جست وجو گرانسان به کشف اسرار زندگی گذشتگان است.(مقصودی،۱۳۸۳، ۴۱)
محصولات فرهنگی
با وجود رشد تقاضای گردشگری فرهنگی شواهدی دال بر هدایت هین تقاضا به وسیله عرضه وجود دارد. بر اساس گزارش کنوانسیون میراث فرهنگی و طبیعی (یونسکو) تعداد مکان های فرهنگی وطبیعی فهرست شده در حال افزایشند.
با وجود رشد جهانی مکان های میراث فرهنگی فهرست ثبت شده نشان می دهد که بیشتر انها متعلق به اروپایند به طوری که در سال ۱۹۸۴ سهم اروپا از این مکان ها ۶/۴۱ درصد و در سال ۱۹۹۴ معادل ۵۶درصد بوده است.
در سال های اخیر موانعی در راه توسعه موفقیت امیز این بازار وجود داشته است.کمیسیون گردشگری کانادا تعدادی از این موانع را به شرح زیر اعلام کرده است :
فقدان اگاهی دو جانبه .
فقدان پیوند های رسمی .
توجه ناکافی به نقش گردشگری فرهنگی.
نااگاهی از اثار ومنافع اقتصادی گردشگری.
فقدان منابع فرهنگی.
فقدان نیروهای متخصص.
مشکل دوری مسافت وسختی دسترسی به مکان های فرهنگی.
فقدان محصولات اماده.
نبود راهبرد مناسب برای توسعه گردشگری فرهنگی و فقدان هدایت ملی.(رمضانی،۱۳۸۸، ۳۶)

۲-۱۰ منشور بین المللی گردشگری فرهنگی

اصل۱: از انجا که گردشگری داخلی در زمره مهمترین بستر های تبادل فرهنگی است حفاظت از محیط زیست باید غرصت های مسئولانه وهدایت شده ای را به منظور کسب تجربه وشناخت دست اول از میراث و فرهنگ آن جامعه برای اعضای جامعه میزبان و بازدیدکنندگان فراهم کند .