د) تغییر مداوم آئین‌نامه‌های اجرای کار: در فاصله زمانی طولانی تأخیرات بوجود آمده در طرح‌ها و پروژه‌های عمرانی، آئین‌نامه‌های مربوط به چگونگی اجرای کار و رعایت استانداردهای فنی مختلف، مهندسی و … بارها دستخوش تغییر و تحول می‌شوند که این امر به تنهایی تا %۳۰ هزینه تمام شده طرح‌ها را می‌تواند افزایش می‌دهد.
جدول شماره (۲) تصویر عینی‌تر از افزایش هزینه‌ها ناشی از طولانی شدن پروژه‌ها را نشان می‌دهد.
ارقام این جدول که بر اساس اطلاعات اسناد بودجه‌ای بدست آمده است حاکی است، با وجود آنکه اعتبار لازم برای اتمام طرح‌های در دست اجرا در سال ۱۳۷۹ (علاوه بر بودجه سال ۱۳۷۹) حدود ۱۰۴۲۳ میلیارد ریال پیش بینی شده بود اما در سال ۱۳۸۰ برای اتمام همان تعداد طرح‌ها علاوه بر بودجه

مصوب سال ۱۳۸۰ حدود ۱۶۸۶۷ میلیارد ریال پیش بینی شد، ضمن اینکه فقط در طول یک سال بطور متوسط ۲۴/۲ سال بر مدت زمان اجرای هر طرح افزوده شد. این روند افزایشی در طی سال‌های بعد
جدول شماره (۲-۵ ) اختلاف برآورد اعتبارات طرح‌های تملک دارایی‌های سرمایه‌ای در سال‌های مختلف
(ارقام به میلیارد ریال)

شتاب بیشتری به خود گرفت تا جاییکه در سال ۱۳۸۲ برای اتمام طرح‌های نیمه تمام باقیمانده سال‌های قبل حدود ۲۶۱۸۳ میلیارد ریال اعتبار پیش بینی شده بود در حالیکه در سال بعد از آن یعنی سال ۱۳۸۳ برای اتمام همان طرح‌ها حدود۷۹۰۰ میلیارد ریال یعنی بیش از ۵/۲ برابر برآورد سال قبل، پیش بینی شد ضمن اینکه بطور متوسط ۶۳/۱ سال بر طول دوره هر طرح افزوده شد.(پناهی، ۱۳۸۴، ص۱۳۷-۱۰۵)
اگرچه عواملی غیر از مشکلات مالی (همچون فقدان مبنای کارشناسی دقیق) نیز در عدم برآورد صحیح پروژه‌ها و طولانی شدن روند اجرای آنها دخیل بوده‌اند اما همانطور که قبلاً ذکر شد نارسایی ‌اعتبارات با سهم %۴۰ تا %۵۰ بالاترین سهم را در عوامل طولانی شدن مدت اجرای پروژه‌های عمرانی داراست.
۲-۱۳-۳ از دست رفتن توجیه اقتصادی بسیاری از طرح‌ها و پروژه‌های عمرانی